“ஆளுநரின் போலி உறக்கத்தை முடிவுக்கு கொண்டு வரும் உச்சநீதிமன்றம்” : ‘The Sunday Times’ சிறப்புக் கட்டுரை!

"மசோதாக்கள் மீதான ஆளுநர்களின் போலி உறக்கத்தைக் கலைக்க, உச்சநீதிமன்றம் காலக்கெடுவை நிர்ணயிக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது என்றும் ஆளுநர்களுக்கு வீட்டோ அதிகாரம் இல்லை” என்றும் குறிப்பிட்டு 'சண்டே டைம்ஸ்' (19.11.2023) சிறப்புக் கட்டுரை வெளியிட்டுள்ளது.

அது வருமாறு: தமிழக கவர்னர் ஆர்.என்.ரவி, கவர்னர் என்ற முறையில், ஒரு மசோதாவை நிறுத்தி வைத்தால், அந்த மசோதா இறந்துவிட்டதாக அர்த்தம் என, ஆறு மாதங்களுக்கு முன் கூறினார். அவர் அந்த நேரத்தில் சுமார் இரண்டு டஜன் மசோதாக்கள் மற்றும் வழக்கு அனுமதி கோரிக்கைகளில் அனுமதி வழங்க வேண்டிய நிலையில் இருந்தார்.

இருப்பினும், நவம்பர் 9 ஆம் தேதி உச்ச நீதிமன்றம் ஆளுநர்கள் பற்றி 'கடுமையான கவலை' தெரிவித்தபோது, அவர் ராஜ்பவனில் பல ஆண்டுகளாக செயலிழந்த இரண்டு அ.தி.மு.க. கால மசோதாக்கள் உட்பட 10 மசோதாக்களை 'திருப்பி' அனுப்பி வைத்தார். அவரது சொந்த வார்த்தைகளின்படி, 'வித்ஹெல்ட்' என்பது இறந்துவிட்டது என்றால், இந்த 'இறந்த' மசோதாக்கள் இப்போது எவ்வாறு உயிர்த்தெழுந்தன? சுப்ரீம் கோர்ட்டின் கெடுபிடி காரணமா? இல்லை. அது அரசியலமைப்பின் காரணமாகும். ஒரு மசோதாவை சட்டப் பேரவையில் ஏற்று ஆளுநரின் ஒப்புதலுக்கு அனுப்பினால், அது தமிழ்நாட்டில் நடந்தது போல பல ஆண்டுகளாக நிறுத்திவைக்கப் பட்டாலும் ரத்தானதாக கூற முடியாது.

நிச்சயமாக, அரசமைப்புச் சட்டத்தின் 200வது பிரிவு, மாநில மசோதாக்களுக்கு ஆளுநரின் அதிகாரத்தைக் கையாள்கிறது, முடிவெடுப் பதற்கான காலக்கெடு குறித்து மௌனமாக உள்ளது. பல ஆண்டுகளாக செயலற்ற தன்மை ஒரு மசோதாவைக் கொன்றுவிடும் என்றுஇது அர்த்தப்படுத்துவதில்லை. இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் கீழ் ஆளுநர்களுக்கு அத்தகைய வீட்டோ அதிகாரம் வழங்கப்படவில்லை. நிலுவையில் உள்ள மசோதாக்கள் தொடர்பாக ஆளுநர்களுக்கும் -அரசாங்கத்திற்கும் இடையே ஏற்பட்டுள்ள இந்த மோதலைப் புரிந்து கொள்ள, 200-வது பிரிவை காண வேண்டும். அது இரண்டு கூறுகளை உள்ளடக்கியது; ஆளுநரின் ஒன்று, மூன்று கடமைகள்; மற்றும், இரண்டு, விதிகள். ஒரு சட்டத்தின் விதிமுறை குறிப்பிட்ட உட்பிரிவில் உள்ள அதிகாரத்தின் அளவைக் கட்டுப்படுத்துகிறது அல்லது வரையறுக்கிறது.

சட்டப்பிரிவு 200-ன்படி, ஒரு மாநில சட்டமன்றத்தால் ஒரு மசோதா ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு அவருக்குஅனுப்பப்பட்டவுடன், ஆளுநருக்கு இருக்கும் மூன்று விருப்பங்கள்: ஒப்புதல் அளிக்கவும் அல்லது 'வைத்துகொள்ளுதல்’ அல்லது குடியரசுத் தலைவரின் பரிசீலனைக்கு அனுப்புதல் ஆகும்.

குடியரசுத் தலைவருக்கு ஒப்புதல் அளித்தல் மற்றும் அனுப்புதல் என்பதன் பொருள் பற்றி எந்த கருத்து வேறுபாடும் இல்லை என்றாலும், 'வித்ஹோல்ட்' என்ற சொல் ஆளுநர் ரவிக்கு சுதந்திர மான அதிகாரத்தை அனுபவிக்கும் உணர்வை ஏற்படுத்தியதாகத் தெரிகிறது. ஆனால் அத்தகைய எண்ணம் சட்டப்பிரிவு 200 இன் முதல் பிரிவின் மூலம் விரைவாக செயல்தவிர்க்கப்பட்டது, இது சட்டத்தை மறுபரிசீலனை செய்யுமாறு சபையைக்கோரும் செய்தியுடன் மசோதாவை ஆளுநர் திருப்பி அனுப்ப வேண்டும் திருத்தத்துடன் அல்லது திருத்தம் இல்லாமலேயே மீண்டும் சபையில் மசோதா நிறை வேற்றப்பட்டு, ஆளுநரின் ஒப்பு தலுக்காக மீண்டும் சமர்ப்பிக்கப்பட்டால், அவர் 'ஒப்புதலைத் தடுக்க மாட்டார்' என்று அது கூறுகிறது.

பிரிவு 200 இன் முதல் விதியில் பயன்படுத்தப்பட்ட 'திரும்ப' என்ற சொல் குறிப்பி டத்தக்கது, ஏனெனில் 'வித்ஹோல்ட்' என்பது 'திரும்ப' என்பதைக் குறிக்கிறது. நீதிமன்றத் தீர்ப்புகள் எதுவும் இல்லை, ஆனால் 2002 ஆம் ஆண்டில் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் செயல்பாடு குறித்த நீதிபதி எம்.என். வெங்கடாசலய்யா கமிஷன் அதைப் பற்றி விவாதித்து, அரசியலமைப்புத் திருத்தத்தின் மூலம் 'வித்ஹோல்ட்' என்ற வார்த்தையை நீக்க பரிந்துரைத்தது.

200வது பிரிவு மற்றும் அதன் விதிமுறைகளின் இந்த ஒருங்கிணைந்த வாசிப்பின் காரணமாக உச்ச நீதிமன்றம் பல தீர்ப்புகளை எழுதியுள்ளது மற்றும் மறுபரிசீலனை செய்துள்ளது. எனவே, கவர்னர் தடுத்து வைக்கப்பட்ட மசோதா இறந்துவிட்டதாகக் கூறுவது அனுபவமற்றதாக இருக்கிறது.

ஒன்று முதல் மூன்று ஆண்டுகள் வரை குடியரசுத் தலைவருக்கும் பரிந்துரைக்காக அனுப்பாமலும் 10 மசோதாக்களை திருப்பி அனுப்பாமலும் அதற்கு உயிர் இல்லாமல் காலம் கடத்துகிறார் என்றால் அந்த அளவிற்கா அவரது சட்ட ஆலோசகர்கள் அவருக்கு ஆலோசனை உண்மைகளை அளிக்காமல் இருந்திருப்பார்கள்.

ஒரு மசோதாவை என்றென்றும் நிறுத்தி வைப்பது போன்ற வேறு எதுவும் இல்லை, ஏனெனில் அரசியலமைப்புச் சட்டம் அத்தகைய அதிகாரத்தை யாருக்கும் வழங்கவில்லை. இந்த யோசனை தவிர்க்க முடியாமல் ஓரிரு ஆண்டுகள் அல்லது அதற்கும் மேலாக தாமதப்படுத்தக்கூடும். ஆனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கங்கள் அப்போது உச்ச நீதிமன்றத்தின் கதவுகளைத் தட்ட வேண்டும்.

ஆளுநர்களுக்கு அனுப்பப்பட்ட மசோதாக்கள் மற்றும் அனுமதி கோரிக்கைகளை எடுக்க காலக்கெடு எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை என்ற எளிய காரணத் திற்காக, கூட்டாட்சித் தத்துவத்துடன் ஆளுநர்கள் விளையாடும் சூழ்நிலையை நமது அரசியலமைப்பை இயற்றியவர்கள் எடுக்கவில்லை. ஆளுநரின் போலி உறக்கத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வருவதற்கான காலக்கெடுவை உச்ச நீதிமன்றம் குறிப்பிடுவதற்கான நேரம் வந்துவிட்டது, ஒரு குறிப்பிட்ட முக்கிய ஷரத்தை அறிமுகப்படுத்துவதன் மூலம், ஒரு சட்டத்தை ஒரு காலக்கெடுவிற்குள் முடிவு செய்யாவிட்டால் அது ஒப்புதல் பெற்றதாகக் கருதப்படும். இவ்வாறு 'சண்டே டைம்ஸ்' கட்டுரையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.